Lichtuga Antek: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została około [[1920]] roku jako | Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została około [[1920]] roku jako „Kobold” (dane rejestrowe: 396 BRT, 370 NRT, 650 t). W listopadzie [[1926]] roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. Hamburg przez polskie [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk”]] w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Antek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” | Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”]] w 1929 lichtuga została kupiona przez Marynarkę Wojenną RP i w 1930 roku po adaptacji w Warsztatach Portowych Marynarki Wojennej w Gdyni wg. projektu Aleksandra Potyrały przemianowana została na krypę minową o numerze '''KM 2'''. Miny mieściły się w ładowni i na międzypokładzie po sześć torów minowych ułożonych obok siebie (łącznie 120 min). Załoga 7-8 marynarzy, którzy byli zaokrętowani na niej tylko na czas ćwiczeń. Krypa była wyposażona w karabiny maszynowe. Ze względu na brak napędu w postaci silnika podczas ćwiczeń w stawianiu min jednostka była przemieszczana przez holownik. Po wprowadzeniu do służby stawiacza min "Gryf" jej rola została ograniczona do funkcji magazynowej. W dniu 30 sierpnia 1939 roku krypa została przeholowana na pozycję znajdującą się 2,5 mili morskiej na północny zachód od Jastarni i obsadzona załogą. | ||
# BRT (tona rejestrowa brutto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej brutto statku | |||
# NRT (tona rejestrowa netto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej netto statku | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| Linia 8: | Linia 11: | ||
* Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23. | * Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23. | ||
* [http://www.dws-xip.pl/wojna/bron/polska/p200.html Krypa minowa KM 2] | * [http://www.dws-xip.pl/wojna/bron/polska/p200.html Krypa minowa KM 2] | ||
* [http://oceania.pbworks.com/w/page/8467837/pl20 Lichtugi i szalandy] | |||
[[Gerard Kulej|Germadon]] | [[Gerard Kulej|Germadon]] | ||
[[Kategoria:Flota|Lichtuga Antek]] | [[Kategoria:Flota|Lichtuga Antek]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:16, 3 sie 2019
Lichtuga „Antek” – niewielki statek morski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”, które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego.
Historia
Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została około 1920 roku jako „Kobold” (dane rejestrowe: 396 BRT, 370 NRT, 650 t). W listopadzie 1926 roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. Hamburg przez polskie Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Antek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk” w 1929 lichtuga została kupiona przez Marynarkę Wojenną RP i w 1930 roku po adaptacji w Warsztatach Portowych Marynarki Wojennej w Gdyni wg. projektu Aleksandra Potyrały przemianowana została na krypę minową o numerze KM 2. Miny mieściły się w ładowni i na międzypokładzie po sześć torów minowych ułożonych obok siebie (łącznie 120 min). Załoga 7-8 marynarzy, którzy byli zaokrętowani na niej tylko na czas ćwiczeń. Krypa była wyposażona w karabiny maszynowe. Ze względu na brak napędu w postaci silnika podczas ćwiczeń w stawianiu min jednostka była przemieszczana przez holownik. Po wprowadzeniu do służby stawiacza min "Gryf" jej rola została ograniczona do funkcji magazynowej. W dniu 30 sierpnia 1939 roku krypa została przeholowana na pozycję znajdującą się 2,5 mili morskiej na północny zachód od Jastarni i obsadzona załogą.
- BRT (tona rejestrowa brutto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej brutto statku
- NRT (tona rejestrowa netto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej netto statku
Bibliografia
- Miciński J.: Trzy awarie. Gdańsk 1967.
- Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23.
- Krypa minowa KM 2
- Lichtugi i szalandy
