Holownik Sambor: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''''Holownik „Sambor”'''''' – holownik pełnomorski z okresu międzywojennego należący do [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” | Towarzystwa "Żeglu<ellipsis>”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
Zbudowany został w stoczni B.Wencke Söhne w Hamburgu w 1892 roku. W listopadzie [[1926]] roku został zakupiony od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG przez polskie [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk”]] w Tczewie, gdzie otrzymał nazwę „Sambor”. Używany był do holowania lichtug wywożących węgiel pochodzący z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji Towarzystwa holownik został w grudniu [[1928]] nabyty przez gdańską firmę Sieg und Co G.m.b.H i pływał pod kolejnymi nazwami jako „Union” i „Ernst”. Holownik ten w 1940 roku, został przejęty przez Kriegsmarine i służył w Emden do zadań specjalnych (Sonderaufgaben).Jednak jeszcze w tym samym roku zwrócono go armatorowi, tj. firmie Sieg & Co. W roku 1945, znalazł się w Kilonii. W dniu 13 grudnia 1947 podniósł po raz drugi polską banderę. Do Gdyni przybył w 1948 i wszedł do eksploatacji w Wydziale Ratowniczo - Holowniczym Żeglugi Polskiej, gdzie otrzymał nazwę „Centaur”. Następnie należał do Zarządu Portu Gdynia.Z eksploatacji wycofano go pod koniec 1962 roku, po czym pocięto na złom. | Zbudowany został w stoczni B.Wencke Söhne w Hamburgu w 1892 roku. W listopadzie [[1926]] roku został zakupiony od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG przez polskie [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk”]] w Tczewie, gdzie otrzymał nazwę „Sambor”. Używany był do holowania lichtug wywożących węgiel pochodzący z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie i Gdańsku do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” | Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”]] holownik został w grudniu [[1928]] nabyty przez gdańską firmę Sieg und Co G.m.b.H i pływał pod kolejnymi nazwami jako „Union” i „Ernst”. Holownik ten w 1940 roku, został przejęty przez Kriegsmarine i służył w Emden do zadań specjalnych (Sonderaufgaben). Jednak jeszcze w tym samym roku zwrócono go armatorowi, tj. firmie Sieg & Co. W roku 1945, znalazł się w Kilonii. Na podstawie decyzji 135. posiedzenia Komitetu Koordynacyjnego z dnia 28 czerwca 1947 - Sojuszniczej Rady Kontroli, holownik został przekazany Polsce. W dniu 13 grudnia 1947 podniósł po raz drugi polską banderę. Do Gdyni przybył w 1948 i wszedł do eksploatacji w Wydziale Ratowniczo - Holowniczym Żeglugi Polskiej, gdzie otrzymał nazwę „Centaur”. Następnie należał do Zarządu Portu Gdynia. Z eksploatacji wycofano go pod koniec 1962 roku, po czym pocięto na złom. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:41, 23 kwi 2019
Holownik „Sambor”' – holownik pełnomorski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk", które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego
Historia
Zbudowany został w stoczni B.Wencke Söhne w Hamburgu w 1892 roku. W listopadzie 1926 roku został zakupiony od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG przez polskie Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” w Tczewie, gdzie otrzymał nazwę „Sambor”. Używany był do holowania lichtug wywożących węgiel pochodzący z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie i Gdańsku do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk” holownik został w grudniu 1928 nabyty przez gdańską firmę Sieg und Co G.m.b.H i pływał pod kolejnymi nazwami jako „Union” i „Ernst”. Holownik ten w 1940 roku, został przejęty przez Kriegsmarine i służył w Emden do zadań specjalnych (Sonderaufgaben). Jednak jeszcze w tym samym roku zwrócono go armatorowi, tj. firmie Sieg & Co. W roku 1945, znalazł się w Kilonii. Na podstawie decyzji 135. posiedzenia Komitetu Koordynacyjnego z dnia 28 czerwca 1947 - Sojuszniczej Rady Kontroli, holownik został przekazany Polsce. W dniu 13 grudnia 1947 podniósł po raz drugi polską banderę. Do Gdyni przybył w 1948 i wszedł do eksploatacji w Wydziale Ratowniczo - Holowniczym Żeglugi Polskiej, gdzie otrzymał nazwę „Centaur”. Następnie należał do Zarządu Portu Gdynia. Z eksploatacji wycofano go pod koniec 1962 roku, po czym pocięto na złom.
Dane techniczne:
- Pojemność: 209 BRT lub 213 BRT lub 216 BRT
- Pojemność: 14 NRT
- Wyporność: b.d.
- Długość: 35,08 m
- Szerokość: 6,54 m
- Zanurzenie: 3,75 m
- Rodzaj napędu: Jedna maszyna parowa 2-cylindrowa podwójnej ekspansji napędzająca 1 śrubę
- Moc: 620 KM lub 540 KM
- Prędkość: 9 węzłów
- Załoga: 7 osób
- Ilość pasażerów: b.d.
Bibliografia
- Miciński J.:Trzy awarie. Gdańsk 1967.
- Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23.
- Jerzy Myciński, Stefan Kolicki: Pod polską banderą, Wydawnictwo Morskie, Gdynia, 1962
