Fabryka Chemiczna „Radocha” (Sosnowiec): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
W [[1896]] r. utworzono Towarzystwo Akcyjne Fabryki Chemicznej „Radocha” z kapitałem zakładowym w wysokości 700 tys. rubli. | W [[1896]] r. utworzono Towarzystwo Akcyjne Fabryki Chemicznej „Radocha” z kapitałem zakładowym w wysokości 700 tys. rubli. | ||
Zarząd Towarzystwa mieścił się w Warszawie, a w jego skład wchodzili , obok założycieli zakładu, S. Protopow i J. Bcerlinerblau. Dyrektorem „Radochy” był Artur Likiernik. | Zarząd Towarzystwa mieścił się w Warszawie, a w jego skład wchodzili , obok założycieli zakładu, S. Protopow i J. Bcerlinerblau. Dyrektorem „Radochy” był [[Artur Likiernik]]. | ||
Fabryka zatrudniała blisko 200 pracowników. Oprócz świec wytwarzano tu cerezynę, parafinę, antichlor, bisulfit, nitryt, ozokryt, cukier ołowiany, saletrę. W [[1910]] r. wyprodukowano ok. 300 wagonów tych artykułów. Przed wybuchem l wojny światowej uruchomiono także produkcję masy woskowej do podłóg, kwasu winnego, chloranu potasu i octanu sodu. Znaczną część wyrobów eksportowano do Rosji. | Fabryka zatrudniała blisko 200 pracowników. Oprócz świec wytwarzano tu cerezynę, parafinę, antichlor, bisulfit, nitryt, ozokryt, cukier ołowiany, saletrę. W [[1910]] r. wyprodukowano ok. 300 wagonów tych artykułów. Przed wybuchem l wojny światowej uruchomiono także produkcję masy woskowej do podłóg, kwasu winnego, chloranu potasu i octanu sodu. Znaczną część wyrobów eksportowano do Rosji. | ||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
[[Kategoria:Przedsiębiorstwa i firmy w Zagłębiu w okresie II RP]] | [[Kategoria:Przedsiębiorstwa i firmy w Zagłębiu w okresie II RP]] | ||
[[Kategoria:Przedsiębiorstwa i firmy w Sosnowcu w okresie II RP]] | [[Kategoria:Przedsiębiorstwa i firmy w Sosnowcu w okresie II RP]] | ||
[[Kategoria:Zakłady przemysłowe w Sosnowcu]] | |||
Aktualna wersja na dzień 14:58, 10 gru 2021
Fabryka Chemiczna „Radocha” - w 1883 r. w ówczesnej osadzie Radocha sosnowieccy kupcy i przemysłowcy Stanisław Reicher, Adolf Oppenheim, Bernard Oppenheim oraz Józef Kernbaum, zalożyli fabrykę chemiczną.
Historia
Potocznie nazywano ją „Woskownią”, gdyż produkowała świece głównie do oświetlania wagonów kolejowych, a także cerkiewne i choinkowe.
W 1896 r. utworzono Towarzystwo Akcyjne Fabryki Chemicznej „Radocha” z kapitałem zakładowym w wysokości 700 tys. rubli. Zarząd Towarzystwa mieścił się w Warszawie, a w jego skład wchodzili , obok założycieli zakładu, S. Protopow i J. Bcerlinerblau. Dyrektorem „Radochy” był Artur Likiernik.
Fabryka zatrudniała blisko 200 pracowników. Oprócz świec wytwarzano tu cerezynę, parafinę, antichlor, bisulfit, nitryt, ozokryt, cukier ołowiany, saletrę. W 1910 r. wyprodukowano ok. 300 wagonów tych artykułów. Przed wybuchem l wojny światowej uruchomiono także produkcję masy woskowej do podłóg, kwasu winnego, chloranu potasu i octanu sodu. Znaczną część wyrobów eksportowano do Rosji.
Po 1918 r. fabrykę przejął Państwowy Monopol Zapałczany, który rząd Polski wydzierżawił później przemysłowcom szwedzkim. Większość akcji (84%) wykupiła wówczas firma Svenska Tandolicks Aktiebolaget. Pozostałe akcje „Radochy” znalazły się w posiadaniu pracowników konsulatu szwedzkiego, członków zarządu spółki i rodzin założycieli fabryki. W latach międzywojennych systematycznie wzrastał kapitał zakładowy i zmieniał się profil produkcji. W 1938 r. wytwarzano tutaj chlorany potasu i sodu, nadchloran potasu, kwas cytrynowy i winowy oraz ich sole, fosforany sodowe i wapniowe, elektrody magnetyczne. Zatrudnienie wynosiło wtedy 136 robotników. Od 1931 r. firma nosiła nazwę Spółki Akcyjnej Fabryk Chemicznych „Radocha” w Sosnowcu.
W okresie okupacji hitlerowskiej zakład nie zaprzestał produkcji. Po 1945 r. upaństwowiono go i nazwano Sosnowiecką Fabryką Chemiczną (dawniej „Radocha”). W 1972 r. przekształcono ją w zakład doświadczalny, który podlegał Zakładom Konstrukcyjno-Mechanicznym Przemysłu Węglowego, a od 1975 r. Dąbrowskim Zakładom Naprawczym Przemysłu Węglowego w Dąbrowie Górniczej. Zakład już nie istnieje.
Galeria
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Bibliografia
- Rocznik Sosnowicki i Kalendarz na rok zwyczajny 1900. Sosnowice: Firma "Jermułowicz i Bergman", 1899, s. 184.
- Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC (3). Muzeum w Sosnowcu, 2004, s. 18-19. ISBN 83-89199-11-4.
