Tadeusz Majcherczyk: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 5 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Tadeusz Majcherczyk''', pseud. '''"Zdan"''' urodził się [[30 stycznia]] [[1906]] w Dąbrowie Górniczej. Był absolwentem Wyższej Szkoły Handlowej oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Biedrusku. Następnie od [[1937]] r. służył w stopniu podporucznika w Batalionie Obrony Narodowej w Katowicach. Podczas kampanii wrześniowej [[1939]] r. był adiutantem batalionu w składzie 201. pułku piechoty. Pod Biłgorajem został ciężko ranny, wskutek czego trafił do jenieckiego szpitala w Colditz, jednak już w maju [[1940]] r. trafił do Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. Po wyleczeniu ran i wyjściu ze szpitala wstąpił w [[1942]] r. w szeregi Armii Krajowej. Podczas konspiracyjnej służby awansował na porucznika, był wizytatorem konspiracyjnej Szkoły Podchorążych Piechoty i został dowódcą 1. kompanii "Troki" batalionu AK "Łukasiński". Poza konspiracją w normalnym życiu podjął pracę jako inspektor leśnictwa. Podczas Powstania Warszawskiego był dowódcą kompanii "Troki" broniąc m.in. reduty Banku Polskiego. [[18 sierpnia]] [[1944]] r. został mianowany dowódcą batalionu AK "Chrobry", który walczył w rejonie ulicy Nalewki (Arsenał - Pasaż Simonsa). [[21 sierpnia]] otrzymał Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy. [[23 sierpnia]] został ciężko ranny, czego efektem była amputacja nogi i pobyt w szpitalach. Po wejściu Niemców na Stare Miasto kilkukrotnie wytypowany do rozstrzelania. Jednakże dzięki opiece sanitariuszki Heleny Kłosowicza ("Moniki") został przewieziony do szpitala w Pruszkowie. [[19 września]] został awansowany na kapitana. | {{Biogram infobox | ||
|imię i nazwisko = Tadeusz Majcherczyk | |||
|pseudonim = Zdan | |||
|grafika = Tadeusz Majcherczyk.jpg | |||
|opis grafiki = | |||
|podpis = | |||
|data urodzenia = [[30 stycznia]] [[1906]] | |||
|miejsce urodzenia = [[Dąbrowa Górnicza]] | |||
|imię przy narodzeniu = | |||
|data śmierci = [[8 listopada]] [[1956]] | |||
|miejsce śmierci = Siemianowice Śląskie | |||
|przyczyna śmierci = | |||
|miejsce spoczynku = | |||
|zawód = | |||
|odznaczenia = | |||
|www = | |||
}} | |||
'''Tadeusz Majcherczyk''', pseud. '''"Zdan"''' urodził się [[30 stycznia]] [[1906]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]]. Był absolwentem Wyższej Szkoły Handlowej oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Biedrusku. Następnie od [[1937]] r. służył w stopniu podporucznika w Batalionie Obrony Narodowej w Katowicach. Podczas kampanii wrześniowej [[1939]] r. był adiutantem batalionu w składzie 201. pułku piechoty. Pod Biłgorajem został ciężko ranny, wskutek czego trafił do jenieckiego szpitala w Colditz, jednak już w maju [[1940]] r. trafił do Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. Po wyleczeniu ran i wyjściu ze szpitala wstąpił w [[1942]] r. w szeregi Armii Krajowej. Podczas konspiracyjnej służby awansował na porucznika, był wizytatorem konspiracyjnej Szkoły Podchorążych Piechoty i został dowódcą 1. kompanii "Troki" batalionu AK "Łukasiński". Poza konspiracją w normalnym życiu podjął pracę jako inspektor leśnictwa. Podczas Powstania Warszawskiego był dowódcą kompanii "Troki" broniąc m.in. reduty Banku Polskiego. [[18 sierpnia]] [[1944]] r. został mianowany dowódcą batalionu AK "Chrobry", który walczył w rejonie ulicy Nalewki (Arsenał - Pasaż Simonsa). [[21 sierpnia]] otrzymał Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy. [[23 sierpnia]] został ciężko ranny, czego efektem była amputacja nogi i pobyt w szpitalach. Po wejściu Niemców na Stare Miasto kilkukrotnie wytypowany do rozstrzelania. Jednakże dzięki opiece sanitariuszki Heleny Kłosowicza ("Moniki") został przewieziony do szpitala w Pruszkowie. [[19 września]] został awansowany na kapitana. | |||
Po zakończeniu wojny trafił na Śląsk i zamieszkał w Siemianowicach Śląskich. Został animatorem współżycia byłych Żołnierzy Batalionu AK "Chrobry". [[8 listopada]] [[1956]] r. zmarł tragicznie w Siemianowicach Śląskich. | Po zakończeniu wojny trafił na Śląsk i zamieszkał w Siemianowicach Śląskich. Został animatorem współżycia byłych Żołnierzy Batalionu AK "Chrobry". [[8 listopada]] [[1956]] r. zmarł tragicznie w Siemianowicach Śląskich. | ||
''Biogram opracował: Grzegorz Skwara. | ''Biogram opracował: Grzegorz Skwara. | ||
Na podstawie książki Juliusza Kuleszy "Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice". | |||
Na podstawie książki Juliusza Kuleszy "Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice".'' | |||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Majcherczyk, Tadeusz]] | [[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Majcherczyk, Tadeusz]] | ||
| Linia 10: | Linia 29: | ||
[[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej|Majcherczyk, Tadeusz]] | [[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej|Majcherczyk, Tadeusz]] | ||
[[Kategoria:Wojskowi|Majcherczyk, Tadeusz]] | [[Kategoria:Wojskowi|Majcherczyk, Tadeusz]] | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Żołnierze Armii Krajowej|Majcherczyk, Tadeusz]] | ||
[[Kategoria:Uczestnicy Powstania Warszawskiego|Majcherczyk, Tadeusz]] | [[Kategoria:Uczestnicy Powstania Warszawskiego|Majcherczyk, Tadeusz]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:04, 30 lip 2013
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Tadeusz Majcherczyk |
| Data i miejsce urodzenia | 30 stycznia 1906 Dąbrowa Górnicza |
| Data i miejsce śmierci | 8 listopada 1956 Siemianowice Śląskie |
Tadeusz Majcherczyk, pseud. "Zdan" urodził się 30 stycznia 1906 w Dąbrowie Górniczej. Był absolwentem Wyższej Szkoły Handlowej oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Biedrusku. Następnie od 1937 r. służył w stopniu podporucznika w Batalionie Obrony Narodowej w Katowicach. Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. był adiutantem batalionu w składzie 201. pułku piechoty. Pod Biłgorajem został ciężko ranny, wskutek czego trafił do jenieckiego szpitala w Colditz, jednak już w maju 1940 r. trafił do Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. Po wyleczeniu ran i wyjściu ze szpitala wstąpił w 1942 r. w szeregi Armii Krajowej. Podczas konspiracyjnej służby awansował na porucznika, był wizytatorem konspiracyjnej Szkoły Podchorążych Piechoty i został dowódcą 1. kompanii "Troki" batalionu AK "Łukasiński". Poza konspiracją w normalnym życiu podjął pracę jako inspektor leśnictwa. Podczas Powstania Warszawskiego był dowódcą kompanii "Troki" broniąc m.in. reduty Banku Polskiego. 18 sierpnia 1944 r. został mianowany dowódcą batalionu AK "Chrobry", który walczył w rejonie ulicy Nalewki (Arsenał - Pasaż Simonsa). 21 sierpnia otrzymał Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy. 23 sierpnia został ciężko ranny, czego efektem była amputacja nogi i pobyt w szpitalach. Po wejściu Niemców na Stare Miasto kilkukrotnie wytypowany do rozstrzelania. Jednakże dzięki opiece sanitariuszki Heleny Kłosowicza ("Moniki") został przewieziony do szpitala w Pruszkowie. 19 września został awansowany na kapitana. Po zakończeniu wojny trafił na Śląsk i zamieszkał w Siemianowicach Śląskich. Został animatorem współżycia byłych Żołnierzy Batalionu AK "Chrobry". 8 listopada 1956 r. zmarł tragicznie w Siemianowicach Śląskich.
Biogram opracował: Grzegorz Skwara.
Na podstawie książki Juliusza Kuleszy "Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice".
