Lichtuga Janek: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Lichtuga „Janek”''' – niewielki statek morski z okresu międzywojennego należący do [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” | Towarzystwa „Żegluga<ellipsis>”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została w [[1901]] roku jako jednostka o nośności tysiąc dwieście ton, długości ponad pięćdziesiąt metrów a jej zanurzenie określono na ponad 4,5 m. W listopadzie [[1926]] roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. przez polskie [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk”]] w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Janek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Gdańsku do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji Towarzystwa lichtuga została odkupiona przez Bugsier: Reederei- und Bergungs-A.-G., Hamburg. | Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została w [[1901]] roku jako jednostka o nośności tysiąc dwieście ton, długości ponad pięćdziesiąt metrów a jej zanurzenie określono na ponad 4,5 m. W listopadzie [[1926]] roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. przez polskie [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk”]] w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Janek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Gdańsku do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” | Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”]] lichtuga została odkupiona przez Bugsier: Reederei- und Bergungs-A.-G., Hamburg. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Wersja z 07:49, 6 wrz 2018
Lichtuga „Janek” – niewielki statek morski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”, które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego.
Historia
Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została w 1901 roku jako jednostka o nośności tysiąc dwieście ton, długości ponad pięćdziesiąt metrów a jej zanurzenie określono na ponad 4,5 m. W listopadzie 1926 roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. przez polskie Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Janek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Gdańsku do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Po likwidacji Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk” lichtuga została odkupiona przez Bugsier: Reederei- und Bergungs-A.-G., Hamburg.
Bibliografia
- Miciński J.: Trzy awarie. Gdańsk 1967.
- Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23.
