Stanisław Turski: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
'''Turski Stanisław''' - matematyk, urodzony [[15 maja]] [[1906]] w Sosnowcu, zmarł [[3 stycznia]] [[1986]] w Warszawie. Profesor Politechniki Gdańskiej, Uniwersytetu Warszawskiego, prezes Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego.
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko      = Stanisław Turski
|imię i nazwisko org  =
|pseudonim            =
|grafika              = Stanislaw_Turski.jpg
|opis grafiki        = Stanisław Turski
|podpis              =
|data urodzenia      = [[15 maja]] [[1906]]  
|miejsce urodzenia    = [[Sosnowiec]]
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci        = [[3 stycznia]] [[1986]]
|miejsce śmierci      = [[Warszawa]]
|przyczyna śmierci    =
|miejsce spoczynku    =
|zawód                = prof. matematyki i informatyki, rektor Politechniki Gdańskiej i Uniwersytetu Warszawskiego
|commons              =
|wikiźródła          =
|wikicytaty          =
|www                  =
}}


Studiował w latach 1924–1928 fizykę, astronomię i matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie podjął pracę. Nauczał także w krakowskiej Akademii Górniczej, od 1935 roku doktor. Podczas II wojny światowej był więziony w obozach koncentracyjnych Sachsenhausen i Dachau. Po zwolnieniu zajął się w Krakowie tajnym nauczaniem. Wchodził w skład delegacji Ministerstwa Oświaty do spraw Politechniki Gdańskiej, która przybyła 5 IV 1945 do Gdańska. Kierownik Katedry Matematyki na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej, od 1946 profesor tytularny. 26 VIII 1946 został mianowany pierwszym rektorem Politechniki Gdańskiej, pozostawał nim do powołania w 1949 na stanowisko dyrektora Departamentu Studiów Technicznych i Gospodarczych Ministerstwa Oświaty i kierownika Katedry Matematyki Stosowanej politechniki w Warszawie. Jako rektor Politechniki dążył do wzmocnienia kadrowego uczelni.  
'''Stanisław Turski ''' - matematyk, urodzony [[15 maja]] [[1906]] w Sosnowcu, zmarł [[3 stycznia]] [[1986]] w Warszawie. Profesor Politechniki Gdańskiej, Uniwersytetu Warszawskiego, prezes Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego.


Rektor Uniwersytetu Warszawskiego w okresie 1952–1969. Podczas wydarzeń marca 1968, jako rektor UW, osobiście relegował z uczelni 34 studentów, a dalszych 11 zawiesił w prawach studenta oraz zakazał profesorom UW udziału w wiecach studenckich
==Dzieciństwo i młodość==


Pionier rozwoju informatyki i techniki komputerowej. 2 października 1975 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego, a 24 maja 1980 otrzymał tytuł doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej.  
Urodził się w Sosnowcu i tu skończył gimnazjum im. Stanisława Staszica. W 1928 r. podjął studia fizyczne i astronomiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednocześnie pracując jako nauczyciel szkolny. Po skończonych studiach rozpoczął pracę naukową. W 1935 r. został doktorem nauk matematycznych. W listopadzie 1939 r., wraz z grupą 183 naukowców krakowskich, został aresztowany przez hitlerowców i zesłany do obozu. W 1941 r., po międzynarodowych protestach, został zwolniony. Mimo wyjątkowego ryzyka włączył się w nurt podziemnego nauczania. Po wojnie zamieszkał w Gdańsku, współtworzył tam politechnikę – był nawet rektorem tej uczelni.
 
==Okres Warszawski==
 
Do Warszawy przyjechał w 1949 r. W 1947 r. został posłem na Sejm. W stolicy pracował początkowo na politechnice, by w 1950 r. przenieść się na Uniwersytet. Tu błyskawicznie awansował, zostając dziekanem Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego i profesorem zwyczajnym. W 1952 r. uzyskał nominację na rektora i był nim do lutego 1969 r. – najdłużej w historii Uniwersytetu.
 
==Kariera naukowa i polityczna==
 
Był człowiekiem posłusznym komunistycznej partii, ale również wybitnym naukowcem. Podczas wydarzeń marca 1968, jako rektor UW, osobiście relegował z uczelni 34 studentów, a dalszych 11 zawiesił w prawach studenta oraz zakazał profesorom UW udziału w wiecach studenckich.
Na Uniwersytecie stworzył Zakład Obliczeń Numerycznych, przekształcony później w Instytut Informatyki, stając się pionierem w tej dziedzinie. Był kierownikiem Warszawskiego Ośrodka Obliczeniowego i prezesem Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego. Na uczelni wykładał do przejścia na emeryturę w 1978 r. 2 października 1975 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego, a 24 maja 1980 tytuł doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej.  
 
==Życie rodzinne==
 
Ojciec prof. dr hab. UW Władysława Turskiego, informatyka oraz prof. dr hab. PAN Łukasza Turskiego, fizyka. Zmarł w Warszawie, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D4 rz. 1 m. 8)
 
''Biogram opracował: Piotr Dudała''


[[Kategoria: Ludzie urodzeni w Sosnowcu|Turski Stanisław]]
[[Kategoria: Ludzie urodzeni w Sosnowcu|Turski Stanisław]]

Aktualna wersja na dzień 11:38, 5 sie 2014

Zagłębiowskie Biogramy
Stanisław Turski
Stanisław Turski
Imię i nazwisko Stanisław Turski
Data i miejsce urodzenia 15 maja 1906
Sosnowiec
Data i miejsce śmierci 3 stycznia 1986
Warszawa
Zawód prof. matematyki i informatyki, rektor Politechniki Gdańskiej i Uniwersytetu Warszawskiego
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}

Stanisław Turski - matematyk, urodzony 15 maja 1906 w Sosnowcu, zmarł 3 stycznia 1986 w Warszawie. Profesor Politechniki Gdańskiej, Uniwersytetu Warszawskiego, prezes Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego.

Dzieciństwo i młodość

Urodził się w Sosnowcu i tu skończył gimnazjum im. Stanisława Staszica. W 1928 r. podjął studia fizyczne i astronomiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednocześnie pracując jako nauczyciel szkolny. Po skończonych studiach rozpoczął pracę naukową. W 1935 r. został doktorem nauk matematycznych. W listopadzie 1939 r., wraz z grupą 183 naukowców krakowskich, został aresztowany przez hitlerowców i zesłany do obozu. W 1941 r., po międzynarodowych protestach, został zwolniony. Mimo wyjątkowego ryzyka włączył się w nurt podziemnego nauczania. Po wojnie zamieszkał w Gdańsku, współtworzył tam politechnikę – był nawet rektorem tej uczelni.

Okres Warszawski

Do Warszawy przyjechał w 1949 r. W 1947 r. został posłem na Sejm. W stolicy pracował początkowo na politechnice, by w 1950 r. przenieść się na Uniwersytet. Tu błyskawicznie awansował, zostając dziekanem Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego i profesorem zwyczajnym. W 1952 r. uzyskał nominację na rektora i był nim do lutego 1969 r. – najdłużej w historii Uniwersytetu.

Kariera naukowa i polityczna

Był człowiekiem posłusznym komunistycznej partii, ale również wybitnym naukowcem. Podczas wydarzeń marca 1968, jako rektor UW, osobiście relegował z uczelni 34 studentów, a dalszych 11 zawiesił w prawach studenta oraz zakazał profesorom UW udziału w wiecach studenckich. Na Uniwersytecie stworzył Zakład Obliczeń Numerycznych, przekształcony później w Instytut Informatyki, stając się pionierem w tej dziedzinie. Był kierownikiem Warszawskiego Ośrodka Obliczeniowego i prezesem Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego. Na uczelni wykładał do przejścia na emeryturę w 1978 r. 2 października 1975 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego, a 24 maja 1980 tytuł doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej.

Życie rodzinne

Ojciec prof. dr hab. UW Władysława Turskiego, informatyka oraz prof. dr hab. PAN Łukasza Turskiego, fizyka. Zmarł w Warszawie, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D4 rz. 1 m. 8)

Biogram opracował: Piotr Dudała