Księstwo Siewierskie (1443-1790): Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
[[Plik:Ksiestwo siewierskie.jpg|right|Księstwo Siewierskie na mapie umocnień tzw. orlich gniazd|thumb]] | [[Plik:Ksiestwo siewierskie.jpg|right|Księstwo Siewierskie na mapie umocnień tzw. orlich gniazd|thumb]] | ||
Książę dzielnicy krakowskiej, Kazimierz II Sprawiedliwy, po zdobyciu władzy w 1177, podarował Mieszkowi Plątonogiemu, księciu raciborskiemu, Siewierz wchodzący w skład kasztelanii bytomskiej i wraz z kasztelanią oświęcimską. Od XIV wieku księstwo we władaniu Piastów Śląskich zależnych od państwa czeskiego. | |||
W latach 1443 - 1790 samodzielne księstwo, pod panowaniem książąt siewierskich, którymi byli kolejni biskupi krakowscy. Był to obszar niezależny od królów polskich. | W latach 1443 - 1790 samodzielne księstwo, pod panowaniem książąt siewierskich, którymi byli kolejni biskupi krakowscy. Był to obszar niezależny od królów polskich. | ||
Wersja z 10:45, 16 paź 2011
Księstwo Siewierskie (łac. Ducatus Severiensis; czes.Seveřské knížectví) - księstwo istniejące od 1341 roku do 1815 roku. Formalnie tytuł księcia siewierskiego używano do 1951 roku .Księstwo położone na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej (Zachodniomałopolskiej) w dorzeczu Czarnej Przemszy i Warty. Zachodnią granice księstwa stanowiła rzeka Brynica ,a nastepnie przebiegała pomiędzy miejscowościami Woźniki i Koziegłowy i biegła do rzeki Lipinki. Lipnik stanowił północną granicę .W miejscu połaczenia z Wartą granica skręcała na południe . Rzeka Warta i Czarna Przemsza stanowią wschodnią granice .stanowiła wschodnią granicę Księstwa W skład księstwa wchodziły m.in.: Siewierz,Czeladź,Milowice,Łagisza, Miłobądź, Grodziec , Wojkowice, Sarnów , Przeców , Bobrowniki ,Psary ,Dobieszowice ,Rogoźnik , Chrószczobród ,Przeczyce, Siemonia,Mierzęcice ,Targoszyce, Ożarowice ,Pyrzowice(Perzowice) , Zędek ,Markowice,Pinczyce ,Koziegłowy ,Koziegłówki ,Cynków, Rudnik Mały ,Kamienica Polska ,Rudnik Wielki.
Historia
Książę dzielnicy krakowskiej, Kazimierz II Sprawiedliwy, po zdobyciu władzy w 1177, podarował Mieszkowi Plątonogiemu, księciu raciborskiemu, Siewierz wchodzący w skład kasztelanii bytomskiej i wraz z kasztelanią oświęcimską. Od XIV wieku księstwo we władaniu Piastów Śląskich zależnych od państwa czeskiego. W latach 1443 - 1790 samodzielne księstwo, pod panowaniem książąt siewierskich, którymi byli kolejni biskupi krakowscy. Był to obszar niezależny od królów polskich.
W Księstwie funkcjonowało twarde prawo i funkcjonował zakaz osadnictwa żydowskiego.
