Alexis Bartet: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
Linia 3: Linia 3:
[[Plik:Piaski 1912 A. Bartet.jpg|thumb|left|300px|Alexis Bartet w [[Piaski (Czeladź)|Piaskach]], 1912 r.]]
[[Plik:Piaski 1912 A. Bartet.jpg|thumb|left|300px|Alexis Bartet w [[Piaski (Czeladź)|Piaskach]], 1912 r.]]
Rodzicami Alexisa byli: Jean-Baptiste Hippolyte Bartet z rodu zamieszkującego okolice Dijon w Burgundii oraz Marie z domu Bouaült. Po ukończeniu liceum w Dijon podjął studia w Akademii Górniczej w St.Etienne, a po jej ukończeniu podjął pracę jako inżynier górnik w kopalniach Anzin na obrzeżach Valenciennes, gdzie pozostał do roku 1910.
Rodzicami Alexisa byli: Jean-Baptiste Hippolyte Bartet z rodu zamieszkującego okolice Dijon w Burgundii oraz Marie z domu Bouaült. Po ukończeniu liceum w Dijon podjął studia w Akademii Górniczej w St.Etienne, a po jej ukończeniu podjął pracę jako inżynier górnik w kopalniach Anzin na obrzeżach Valenciennes, gdzie pozostał do roku 1910.
W roku 1911 wyjechał wraz z rodziną na tereny ówczesnego zaboru rosyjskiego na ziemiach polskich, i tu – mieszkając w [[Piaski (Czeladź)|Piaskach]] (dziś dzielnica [[Czeladź|Czeladzi]]) – do czerwca 1912 r. pracował jako inżynier górnik w należącej wówczas do Francuzów kopalni "Czeladź". Od 1 lipca 1912 roku podjął pracę w Galicyjskiej Spółce Kopalń (również należącej do Francuzów), budującej w Libiążu (w Galicji, tj. w ówczesnym zaborze austriackim), a w następnym roku przeprowadził się do Libiąża wraz z rodziną.
W roku 1911 wyjechał wraz z rodziną na tereny ówczesnego zaboru rosyjskiego na ziemiach polskich, i tu – mieszkając w [[Piaski (Czeladź)|Piaskach]] (dziś dzielnica [[Czeladź|Czeladzi]]) – do czerwca 1912 r. pracował jako inżynier górnik w należącej wówczas do Francuzów [[Kopalnia "Czeladź" (Czeladź-Piaski)|kopalni "Czeladź"]]. Od 1 lipca 1912 roku podjął pracę w Galicyjskiej Spółce Kopalń (również należącej do Francuzów), budującej w Libiążu (w Galicji, tj. w ówczesnym zaborze austriackim), a w następnym roku przeprowadził się do Libiąża wraz z rodziną.


Po wybuchu I wojny światowej, jako obywatel Francji, czyli państwa pozostającego w stanie wojny z Austrią, został przez władze austriackie internowany i przewieziony do Raabs an der Thaya; zwolniony w czerwcu 1916 z internowania wyjechał do Francji. Od sierpnia 1919 do lutego 1920, tj. w niespokojnych czasach po zakończeniu wojny, nadzorował w Libiążu funkcjonowanie kopalni "Janina", regularnie przesyłając do Paryża raporty dyrektorowi generalnemu spółki, Victorowi Tézenas du Montcel. Później, po zatrudnieniu w tej kopalni polskiego dyrektora [[Zygmunt Szczotkowski|Zygmunta Szczotkowskiego]]<ref>Szczotkowski od 1906 do 1913 pracował jako naczelny inżynier w kopalni "Saturn", zlokalizowanej w sąsiedztwie francuskiej kopalni "Czeladź", w której w tym czasie pracowali zarówno Victor Tézenas, jak Alexis Bartet</ref>, któremu udzielił pełnomocnictw w kierowaniu kopalnią, Bartet zachował funkcje nadzorczo-administracyjne, przebywając w paryskiej siedzibie spółki i odwiedzając Libiąż tylko co pewien czas. Funkcję w zarządzie ''Compagnie Galicienne de Mines'' zachował aż do przejęcia jej przez Niemców w 1943 roku.
Po wybuchu I wojny światowej, jako obywatel Francji, czyli państwa pozostającego w stanie wojny z Austrią, został przez władze austriackie internowany i przewieziony do Raabs an der Thaya; zwolniony w czerwcu 1916 z internowania wyjechał do Francji. Od sierpnia 1919 do lutego 1920, tj. w niespokojnych czasach po zakończeniu wojny, nadzorował w Libiążu funkcjonowanie kopalni "Janina", regularnie przesyłając do Paryża raporty dyrektorowi generalnemu spółki, Victorowi Tézenas du Montcel. Później, po zatrudnieniu w tej kopalni polskiego dyrektora [[Zygmunt Szczotkowski|Zygmunta Szczotkowskiego]]<ref>Szczotkowski od 1906 do 1913 pracował jako naczelny inżynier w kopalni "Saturn", zlokalizowanej w sąsiedztwie francuskiej kopalni "Czeladź", w której w tym czasie pracowali zarówno Victor Tézenas, jak Alexis Bartet</ref>, któremu udzielił pełnomocnictw w kierowaniu kopalnią, Bartet zachował funkcje nadzorczo-administracyjne, przebywając w paryskiej siedzibie spółki i odwiedzając Libiąż tylko co pewien czas. Funkcję w zarządzie ''Compagnie Galicienne de Mines'' zachował aż do przejęcia jej przez Niemców w 1943 roku.
Linia 22: Linia 22:
* [http://www.libiaz.pl/components/download/send.php?pos_id=125 Maria Leś-Runicka, "Historia Libiąża do roku 1939"]
* [http://www.libiaz.pl/components/download/send.php?pos_id=125 Maria Leś-Runicka, "Historia Libiąża do roku 1939"]
* [http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=73685&dirids=1 "Kurier Libiąski" nr 12, lipiec 2006]
* [http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=73685&dirids=1 "Kurier Libiąski" nr 12, lipiec 2006]
[[Kategoria:Ludzie związani z Czeladzią]]
 
[[Kategoria:Ludzie związani z Czeladzią|Bartet]]

Aktualna wersja na dzień 20:47, 19 lis 2013

Alexis Bartet w Krakowie, ok. 1910 r.

Alexis Napoléon Eugène Jean Bartet (ur. 1 stycznia 1880 w Varanges w Burgundii, zm. 7 lutego 1953 w Meschers-sur-Gironde w departamencie Charente-Maritime) – inżynier górnik, Francuz, absolwent (w 1901 r.) Akademii Górniczej w Saint-Etienne. Od roku 1912 do wybuchu II wojny światowej dyrektor Galicyjskiej Spółki Kopalń (Compagnie Galicienne de Mines) z siedzibą w Paryżu, do której należała Kopalnia Janina w Libiążu.

Alexis Bartet w Piaskach, 1912 r.

Rodzicami Alexisa byli: Jean-Baptiste Hippolyte Bartet z rodu zamieszkującego okolice Dijon w Burgundii oraz Marie z domu Bouaült. Po ukończeniu liceum w Dijon podjął studia w Akademii Górniczej w St.Etienne, a po jej ukończeniu podjął pracę jako inżynier górnik w kopalniach Anzin na obrzeżach Valenciennes, gdzie pozostał do roku 1910. W roku 1911 wyjechał wraz z rodziną na tereny ówczesnego zaboru rosyjskiego na ziemiach polskich, i tu – mieszkając w Piaskach (dziś dzielnica Czeladzi) – do czerwca 1912 r. pracował jako inżynier górnik w należącej wówczas do Francuzów kopalni "Czeladź". Od 1 lipca 1912 roku podjął pracę w Galicyjskiej Spółce Kopalń (również należącej do Francuzów), budującej w Libiążu (w Galicji, tj. w ówczesnym zaborze austriackim), a w następnym roku przeprowadził się do Libiąża wraz z rodziną.

Po wybuchu I wojny światowej, jako obywatel Francji, czyli państwa pozostającego w stanie wojny z Austrią, został przez władze austriackie internowany i przewieziony do Raabs an der Thaya; zwolniony w czerwcu 1916 z internowania wyjechał do Francji. Od sierpnia 1919 do lutego 1920, tj. w niespokojnych czasach po zakończeniu wojny, nadzorował w Libiążu funkcjonowanie kopalni "Janina", regularnie przesyłając do Paryża raporty dyrektorowi generalnemu spółki, Victorowi Tézenas du Montcel. Później, po zatrudnieniu w tej kopalni polskiego dyrektora Zygmunta Szczotkowskiego[1], któremu udzielił pełnomocnictw w kierowaniu kopalnią, Bartet zachował funkcje nadzorczo-administracyjne, przebywając w paryskiej siedzibie spółki i odwiedzając Libiąż tylko co pewien czas. Funkcję w zarządzie Compagnie Galicienne de Mines zachował aż do przejęcia jej przez Niemców w 1943 roku.

Alexis Bartet ożenił się 11 lipca 1905 w Bordeaux z Marie Marguerite Barriere, z którą miał troje dzieci:

  • Marie, urodzona w 1906, zmarła zaraz po urodzeniu;
  • Jean Eutrope Joseph, urodzony 6 października 1907 w Denain;
  • Henry Hughes, urodzony 3 marca 1910 w Denain (kapitan artylerii, poległ 25 kwietnia 1945 w Kembs).

Akexis Bartet przeszedł na emeryturę w roku 1947; zmarł w roku 1953. Za zasługi dla rozwoju polskiego przemysłu górniczego otrzymał Krzyż Oficerski Polonia Restituta.

Przypisy

  1. ↑ Szczotkowski od 1906 do 1913 pracował jako naczelny inżynier w kopalni "Saturn", zlokalizowanej w sąsiedztwie francuskiej kopalni "Czeladź", w której w tym czasie pracowali zarówno Victor Tézenas, jak Alexis Bartet

Bibliografia

Źródło: „https://wikizaglebie.pl/index.php?title=Alexis_Bartet&oldid=50516”