Gwarectwo „Hrabia Renard”: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 7: Linia 7:


Oprócz kopalni Gwarectwo „Hrabia Renard” posiadała i prowadziła w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]: elektrownię o sile 8.000 KW, browar parowy o produkcji do 15.000 hl piwa rocznie oraz gospodarstwo rolne i mleczne. Dla swych urzędników i robotników Gwarectwo wybudowało rozlegle kolonie mieszkalne.
Oprócz kopalni Gwarectwo „Hrabia Renard” posiadała i prowadziła w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]: elektrownię o sile 8.000 KW, browar parowy o produkcji do 15.000 hl piwa rocznie oraz gospodarstwo rolne i mleczne. Dla swych urzędników i robotników Gwarectwo wybudowało rozlegle kolonie mieszkalne.
==Bibliografia==
*{{Cytuj książkę  | nazwisko = | imię =  |nazwisko2= |imię2= | tytuł = Przewodnik po Zagłębiu Dąbrowskim | data = [[1939]] | wydawca = Komitet Przewodnika po Zagłębiu Dąbrowskim | miejsce = [[Sosnowiec]]  | isbn = | strony = 141}}

Wersja z 20:21, 17 wrz 2012

Gwarectwo „Hrabia Renard” - Spółka Górnicza powstała w 1884 r. Spółkę stworzył hr. Jan Renard

Na terenie dóbr Modrzejów-Sielce, od przeszło 200 lat datuje się eksploatacja węgla kamiennego. W 1856 r. powyższe dobra nabył Jan hr. Renard z Wielkich Strzelców na Śląsku Opolskim. W 1884 r. dla eksploatacji kopalni węgla w majątku Modrzejów-Sielce powstała Spółka Górnicza pod nazwą Gwarectwo „Hrabia Renard”.

Kapitał Spółki w 1939 r. wynosił zł 25.000.000. Głównym ośrodkiem wydobycia węgla była kopalnia „Hr. Renard” w Sosnowcu. Posiadała ona najnowocześniejsze urządzenia. wyciągowe, tzw. skipy, środki mechaniczne przy ładowaniu w miejscu robót i transporcie podziemnym urobionego węgla, zelektryfikowane dalekie podziemne przewozy itd.

Oprócz kopalni Gwarectwo „Hrabia Renard” posiadała i prowadziła w Sosnowcu: elektrownię o sile 8.000 KW, browar parowy o produkcji do 15.000 hl piwa rocznie oraz gospodarstwo rolne i mleczne. Dla swych urzędników i robotników Gwarectwo wybudowało rozlegle kolonie mieszkalne.

Bibliografia

  • Przewodnik po Zagłębiu Dąbrowskim. Sosnowiec: Komitet Przewodnika po Zagłębiu Dąbrowskim, 1939, s. 141.