Bolesław Hrut: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 23: Linia 23:




HRUT Bolesław, urodzony 24 czerwca 1892 r. w Mrzygłodzie, pow. Będzin. Syn Michała (rolnika) i Ewy z d. Chwalba. Od dziecka pracował w gospodarstwie rodziców. W 1909 r. wstąpił do gimnazjum męskiego w Zawierciu. Ukończył sześć klas tego gimnazjum. Podjął pracę w administracji publicznej. W czerwcu 1919 r. został powołany do służby w batalionie zapasowym 12. pułku piechoty w Wadowicach. Skierowano go do Szkoły Podchorążych Rezerwy w Warszawie. W 1921 r. powrócił na krótko do 12. pułku piechoty, był dowódcą plutonu. W kwietniu 1921 r. został bezterminowo urlopowany. Podporucznikiem mianowano go w czerwcu 1922 r. 20 grudnia 1922 r. został przeniesiony do rezerwy. W listopadzie 1932 r. odbył ćwiczenia rezerwy w 11. pułku piechoty, dowodził kolumną taborową. Zdobył Państwową Odznakę Sportową. Pozostawał w ewidencji 10. dywizjonu taborów. 12 września 1939 r. zgłosił się do służby w Ośrodku Zapasowym 13. Dywizji Piechoty. Przydzielono go do 44. pułku piechoty. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie w Kozielsku. Jego nazwisko znalazło się na liście wywozowej 025/2. Wywieziono go z obozu 12 kwietnia 1940 r.
HRUT Bolesław, urodzony 24 czerwca 1892 r. w Mrzygłodzie, w dawnym powiecie będzińskim (obecnie myszkowskim). Syn Michała (rolnika) i Ewy z d. Chwalba. Od dziecka pracował w gospodarstwie rodziców. W 1909 r. wstąpił do gimnazjum męskiego w Zawierciu. Ukończył sześć klas tego gimnazjum. Podjął pracę w administracji publicznej. W czerwcu 1919 r. został powołany do służby w batalionie zapasowym 12. pułku piechoty w Wadowicach. Skierowano go do Szkoły Podchorążych Rezerwy w Warszawie. W 1921 r. powrócił na krótko do 12. pułku piechoty, był dowódcą plutonu. W kwietniu 1921 r. został bezterminowo urlopowany. Podporucznikiem mianowano go w czerwcu 1922 r. 20 grudnia 1922 r. został przeniesiony do rezerwy. W listopadzie 1932 r. odbył ćwiczenia rezerwy w 11. pułku piechoty, dowodził kolumną taborową. Zdobył Państwową Odznakę Sportową. Pozostawał w ewidencji 10. dywizjonu taborów. 12 września 1939 r. zgłosił się do służby w Ośrodku Zapasowym 13. Dywizji Piechoty. Przydzielono go do 44. pułku piechoty. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie w Kozielsku. Jego nazwisko znalazło się na liście wywozowej 025/2. Wywieziono go z obozu 12 kwietnia 1940 r.
Został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w kwietniu 1940 r. W czasie ekshumacji wiosną 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 1232.
Został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w kwietniu 1940 r. W czasie ekshumacji wiosną 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 1232.
Był żonaty z Marią Ziernicką. Miał córkę Reginę.
Był żonaty z Marią Ziernicką. Miał córkę Reginę.

Wersja z 16:06, 8 wrz 2022

Zagłębiowskie Biogramy
Bolesław Hrut
Bolesław Hrut
Imię i nazwisko Bolesław Hrut
Data i miejsce urodzenia 24 czerwca 1892
Mrzygłód, ob. dzielnica Myszkowa
Data i miejsce śmierci wiosna 1940
Katyń
Przyczyna śmierci Ofiara Mordu Katyńskiego
Miejsce spoczynku Katyń
Zawód Urzędnik, oficer rezerwy WP


HRUT Bolesław, urodzony 24 czerwca 1892 r. w Mrzygłodzie, w dawnym powiecie będzińskim (obecnie myszkowskim). Syn Michała (rolnika) i Ewy z d. Chwalba. Od dziecka pracował w gospodarstwie rodziców. W 1909 r. wstąpił do gimnazjum męskiego w Zawierciu. Ukończył sześć klas tego gimnazjum. Podjął pracę w administracji publicznej. W czerwcu 1919 r. został powołany do służby w batalionie zapasowym 12. pułku piechoty w Wadowicach. Skierowano go do Szkoły Podchorążych Rezerwy w Warszawie. W 1921 r. powrócił na krótko do 12. pułku piechoty, był dowódcą plutonu. W kwietniu 1921 r. został bezterminowo urlopowany. Podporucznikiem mianowano go w czerwcu 1922 r. 20 grudnia 1922 r. został przeniesiony do rezerwy. W listopadzie 1932 r. odbył ćwiczenia rezerwy w 11. pułku piechoty, dowodził kolumną taborową. Zdobył Państwową Odznakę Sportową. Pozostawał w ewidencji 10. dywizjonu taborów. 12 września 1939 r. zgłosił się do służby w Ośrodku Zapasowym 13. Dywizji Piechoty. Przydzielono go do 44. pułku piechoty. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie w Kozielsku. Jego nazwisko znalazło się na liście wywozowej 025/2. Wywieziono go z obozu 12 kwietnia 1940 r. Został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w kwietniu 1940 r. W czasie ekshumacji wiosną 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 1232. Był żonaty z Marią Ziernicką. Miał córkę Reginę.