Tekst źródłowy strony Bronisław Dorobczyński

{{Biogram infobox
|imię i nazwisko = Bronisław Dorobczyński
|pseudonim =
|grafika = Bronisław Dorobczyński.jpg
|opis grafiki =
|podpis =
|data urodzenia = [[26 czerwca]] [[1884]]
|miejsce urodzenia = Suchedniów
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci = [[10 czerwca]] [[1944]]
|miejsce śmierci = Nieznanowice k. Włoszczowej
|przyczyna śmierci =
|miejsce spoczynku =
|zawód =
|odznaczenia =
|www =
}}

'''Bronisław Dorobczyński''' - piłsudczyk, działacz niepodległościowy, pseudonim: Czarny Janek, burmistrz Czeladzi. Urodził się [[26 czerwca]] [[1884]] r. w Suchedniowie (na Kielecczyźnie) w rodzinie Józefa i Antoniny z Gilewiczów. Z okresu dzieciństwa wiemy jedynie, że posiadał siostrę i młodszego brata Aleksandra. Już jako 20-letni chłopak należał do bojówek PPS-u, działając na terenie Skarżyska, pod pseudonimem „Czarny Janek”, W [[1905]] r. Dorobczyński przybywa do [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]], a konkretnie do [[Czeladź|Czeladzi]]. Jego przyjazd zdecydowanie ożywił działalność spiskową tajnej organizacji bojowej, funkcjonującej na tym terenie od kilu lat. Z powodu zaostrzonych represji i prześladowań władz carskich wobec ludności polskiej, a szczególnie działaczy konspiracyjnych, spiskowcy czeladzcy postanowili przeprowadzić zamach na najbardziej znienawidzonego strażnika rosyjskiego Wołkowa Zebrania konspiracyjne odbywały się wówczas w [[Czeladź|Czeladzi]] w budynku przy ul. Kościelnej 3 (dom Teodora Makowskiego). Do planowanego zamachu doszło [[8 maja]] [[1906]] r., podczas odpustu w [[Kościół św. Stanisława w Czeladzi|kościele św. Stanisława]], gdy na czeladzkim rynku zaroiło się od straganów i ludzi. W tłumie pojawił się węszący Wołkow. Wykonanie wyroku wziął na siebie właśnie „Czarny Janek”. Po pomyślnym przeprowadzeniu akcji, Dorobczyńskiemu udało się ujść cało, choć wielu konspiracyjnych przyjaciół, zostało aresztowanych, a część z nich zesłano na Sybir (m. in. Teodora Makowskiego). 
W roku [[1912]], Dorobczyński wstąpił do Związku Strzeleckiego, a od sierpnia [[1914]] r. służył w szeregach Wojska Polskiego (do [[1924]] r.). był żołnierzem I Brygady i przez całe życie wiernym piłsudczykiem. Wojsko opuścił w randze majora. Za zasługi w walce o niepodległość i działalność konspiracyjną, otrzymał od Państwa majątek Hołowczyce k/Wołkowyska. Mieszkając i zarządzając majątkiem, pracował jednocześnie najpierw w Starostwie Wołkowyskim, później ([[1931]] – [[1933]]) jako wójt gminy Podorosk. W latach 30-tych, znowu przyjechał do [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]]. W marcu [[1935]] r. objął funkcję burmistrza [[Czeladź|Czeladzi]], którą pełnił przez półtora roku, do czasu kiedy otrzymał nominację na wiceprezydenta miasta Kielce. W [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu]] poznał Adelajdę Eljasińską, sosnowiczankę mieszkającą w [[Sielec (Sosnowiec)|Sielcu]]. Pobrali się, a w [[1937]] r. mimo, że Dorobczyński już od roku pracował w kieleckim magistracie, w [[Czeladź|Czeladzi]] przychodzi na świat ich syn – Jan. 
Lato [[1939]] r. i widmo wojny, zastało Dorobczyńskich w Kielcach. Żonę, wraz z 2-letnim Jankiem, dla bezpieczeństwa umieścił w Hołowczycach, z dala od linii przewidywanego frontu. Nikt nie mógł przewidzieć, że trzy tygodnie później, po wkroczeniu wojsk radzieckich, Adelajda wraz z synem zostanie wywieziona w głąb Rosji, na Sybir. Bronisław Dorobczyński, major rezerwy, został zmobilizowany [[1 września]]. Po klęsce kampanii wrześniowej, natychmiast wstąpił do konspiracji, gdzie mógł wykorzystać swoje doświadczenie. Był członkiem AK, o nieznanych nam funkcjach i przydziałach. Działał w partyzantce na terenie Kielecczyzny. Rejony te, silnie zalesione, nasycone były partyzanckimi oddziałami, zróżnicowanymi politycznie. Z czasem między organizacjami 
o skrajnych poglądach, dochodziło do ostrych konfrontacji, nie wyłączając walki zbrojnej. Dorobczyński zginął we wsi Nieznanowice k/Włoszczowej, gdzie w majątku ziemskim pracował jako ogrodnik, pod konspiracyjnym nazwiskiem Jan Dobrowolski. Na skutek prowokacji – grupy partyzanckiej Garbatego, reprezentującej skrajną lewicę, został zabity strzałem w tył głowy. Zginął z rąk polskich [[10 czerwca]] [[1944]] r. Administracja majątku pochowała go na cmentarzu parafialnym, we wsi Koniecznego. 
==Losy żony i syna==
Oboje przeżyli wojnę. Opuścili nieludzką ziemię syberyjską, ostatnim transportem, wraz z nowo utworzonym wojskiem gen. Andersa. Przez Syrię, Persję, Palestynę, dotarli do Południowej Afryki, na Przylądek Dobrej Nadziei. Tam spędzili resztę wojny. Do Polski wrócili w [[1947]] r. choć nie bardzo było do czego. Stracili majątek w Hołowczycach, nie zachowało się również wyposażenie kieleckiego mieszkania. Przyjechali więc do rodziców Adelajdy, państwa Eljasińskich z [[Sosnowiec|Sosnowca]]. Tutaj Janek ukończył podstawówkę, a później Gimnazjum Staszica. Wbrew matce, zamiast studiów technicznych na Politechnice Szczecińskiej u stryja, ukończył studia Wychowania Fizycznego w Krakowie. Był nauczycielem wychowania fizycznego i trenerem piłki siatkowej początkowo w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], a potem w Jastrzębiu i Cieszynie. Adelajda zmarła w [[1959]] r. 

Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=313&Itemid=106 

[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Dorobczyński, Bronisław]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Czeladzią|Dorobczyński, Bronisław]]
[[Kategoria:Działacze niepodległościowi|Dorobczyński, Bronisław]]
[[Kategoria:Burmistrzowie Czeladzi|Dorobczyński, Bronisław]]