Tekst źródłowy strony Odlewnia Żeliwa Czechowskiego

'''Odlewnia Żeliwa Czechowskiego''' – zakład wytwarzający odlewy stalowe, żeliwne i odlewy lano-kute,odlewy korpusów kombajnów, korpusy przekładni do przenośników. Zakład znajduje się na pograniczu [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoni]] i [[Stary Sosnowiec (Sosnowiec)|Starego Sosnowca]]

==Historia==
'''Początki zakładu'''<br>
Na przełomie [[1911]] i [[1912]] r. inż. [[Józef Chrzanowski]] wybudował na działce o powierzchni 5,2 tys. m2, położonej na pograniczu [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoni]] i [[Stary Sosnowiec (Sosnowiec)|Starego Sosnowca]], nieduży zakład, w którym wytwarzano odlewy żeliwne i odlewy lano-kute (Tempergus). Firma nosiła nazwę: Odlewnia Żeliwa inż. Józef Chrzanowski i zatrudniała 20 robotników, 3 majstrów i 2 urzędników. Wszystkie prace wykonywano ręcznie. 

'''Modernizacja zakładu'''<br>
W [[1913]] r. próbowano zmodyfikować produkcję przez zastosowanie przy wyrobie stali, pieca opalanego ropą naftową. Próba ta skończyła się niepowodzeniem - pozyskiwane odlewy stalowe nie nadawały się do dalszej obróbki. Dopiero wybudowanie pieca Siemensa - Martenowskiego o pojemności 3 tys. kg z generatorem Potera, który opalany był węglem kamiennym, przyniosło dobre efekty.

'''Sprzedaż zakładu'''<br>
W [[1923]] r. [[Józef Chrzanowski|J. Chrzanowski]] sprzedał zakład Czechowskiemu. Nowy właściciel w krótkim czasie rozbudował firmę. Powiększona o nowe hale produkcyjne, wyposażona w maszyny, zatrudniała przed wybuchem II wojny światowej ok. 180 robotników. Personel techniczny i administracyjny składał się z 13 osób. Miesięcznie produkowano tutaj 60 ton odlewów stalowych i 20 ton żeliwnych.

==Okres po II wojnie światowej==
'''Upaństwowienie zakładu'''<br>
Po II wojnie światowej firmę upaństwowiono. Działalność produkcyjną prowadził on jako Sosnowiecka Odlewnia Staliwa Zakład nr 2 (dawniej „Czechowski”). Po połączeniu z zakładem nr 1 (dawna odlewnia stali Woźniaków) stał się częścią Sosnowieckich Odlewni Staliwa „Sostal”.

'''Modernizacja zakładu'''<br>
Począwszy od [[1950]] r. prowadzono w zakładzie modernizację. W pierwszej kolejności wyremontowano i powiększono pomieszczenia produkcyjne, dokupiono nowe maszyny i urządzenia.

'''Produkowane odlewy'''<br>
Połączone zakłady pracowały dla potrzeb kopalń węgla, fabryk maszyn górniczych, a także energetyki i wiertnictwa. Produkowano tu m.in. odlewy korpusów kombajnów, korpusy przekładni do przenośników, koła linowe i piasty do maszyn wyciągowych, korpusy i stoły do urządzeń wiertniczych.

W połowie lat 70. tonaż odlewów wynosił 12 tys. ton, a w [[1980]] ok. 17 tys. ton przy zatrudnieniu ok. 900 osób.

==Lata 90==
W kwietniu [[1994]] r. Sosnowieckie Odlewnie Staliwa ogłosiły upadłość. 
Od września [[1994]] r. dorobek Odlewni kontynuuje Spółka BAUPOL zajmująca się odlewaniem stali w formach.

==Galeria==
<gallery>
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: 
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: 
</gallery>

==Bibliografia==
* {{Cytuj książkę  | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Sosnowieckie ABC (5)|Sosnowieckie ABC, tom V]] | data =[[2006]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce =  | isbn = 978-83-89199-37-9 | strony = 39-40}}